نماز یکی از زیباترین نمونه های اظهار بندگی و عبودیت در پیشگاه خداوند متعال است. در فرهنگ دین ( آیات و روایات) نسبت به نماز تاکید بسیار فراوانی شده است.
قرآن کریم وجود تکلیفی به نام نماز را در ادیان پیامبران گذشته نیز یادآور می شود. به عنوان نمونه در آیه 40 سوره ابراهیم، آیه 31 و 55 سوره مریم ،آیه 14 سوره طه، آیه 87 سوره هود به نماز در شریعت پیامبرانی چون حضرت ابراهیم، اسماعیل، موسی، شعیب و عیسی علیهم السلام اشاره می کند.
برای پی بردن به اهمیت نماز کافی است بدانیم قرآن آن را در ردیف ایمان به غیب مطرح می‌کند و در سوره بقره، آیه 3 در معرفی باتقوایان می‌فرماید:« الذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلوة » (متقین کسانی هستند که به غیب ایمان دارند و نماز را برپا می‌دارند.) در سوره حجر، آیه 41، اقامه نماز را در ردیف اولین مسؤولیت برپاکنندگان حکومت دینی قرار می‌دهد و در سوره بقره، آیه 77 آن را از اوصاف ابرار و نیکان می‌داند.

نماز که ارتباط روحی و معنوی میان خداوند و بنده‌اش است اگر دربردارنده ویژگی‌های لازم باشد، آثار سازنده و مثبت فراوانی دارد که در زندگی فردی و اجتماعی انسان نمازگزار بروز می‌یابد.
قرآن کریم نماز حقیقی را مایه کمک می‌داند و در سوره بقره 45 می‌فرماید:«استعینوا بالصبر والصلوة» (از صبر و نماز کمک بگیرید.) و در سوره مؤمنون، آیات 1و2، خشوع در نماز را مایه سعادت و رستگاری مؤمن معرفی می‌کند؛ در سوره عنکبوت، آیه 45، نیز نماز را بازدارنده از گناهان و زشتی‌ها معرفی می‌کند:«ان الصلوه تنهی عن الفحشاء والمنکر»

همان گونه که از روایات استفاده می‌شود، این آیه ثابت می‌کند که نماز حقیقی دارای قدرت امر و نهی است و می‌تواند نمازگزار راستین را به طور جدی از بدی‌ها و زشتی‌ها و گناهان دور کند.
از دیگر آثار نماز، آرامش بخشی آن است. درسوره طه، آیه 14چنین آمده است:«اقم الصلاه لذکری » (نماز رابرای یاد من بپادار.) و در سوره رعد، آیه 28 می‌فرماید:« الا بذکرالله تطمئن القلوب » (دل‌ها با یاد خدا آرام می‌گیرد.)
نتیجه این دو آیه این است که نماز آرامش‌بخش دل‌هاست و اگر دلی با یاد خداوند آرام شد، هیچ اضطرابی در زندگی وجود نخواهد داشت و آرامش و صفا و معنویت بر همه ابعاد زندگی سایه می‌افکند.

منابع:
اسد الغابه، ج 3، ص 340. قاموس الرجال، ج 6،‌ ص 539. سفینه البحار، ج 6، ص 75